Büyüdükçe öğrendim ki;
*Az yemek, az konuşmak ve az dost lazımmış hayatta.. Böylesi çok sağlıklıymış.
*Sevgini sadece “O” olduğu için, karşılık beklemeden ve sahiplenmeden vermek gerekiyormuş… gerçek sevgi buymuş…
*Ağzından çıkacak şeyi üç kere düşünüp söylemek gerekiyormuş. Kalp kırmak telafisi olmayan bir şeymiş..
*Haklısın, peki, nasıl istersen, özür dilerim, tamam, sen bilirsin kelimelerini bol bol kullanmak lazımmış, insanı özgürleştiriyormuş..
*Bilgi, tecrübe, sevgi, ev, para, ekmek paylaştıkça çığ gibi çoğalıyormuş.. Vermek için extra çaba harcarsan, sana geri gelmesi de o kadar çabuk ve büyük oluyormuş.
*içten bir gülümseme her kapıyı açıyormuş..
*İnsanları olduğu gibi kabul etmek, aslında kendi sınırlarını genişletmeye yarıyormuş..
*Önyargısız olabilmek, açılan fırsat kapılarının sayısını arttırıyormuş..
*Olmasını çok istediğin şey, gerçekten ihtiyacın olan şey olmayabiliyormuş..
*Sen neysen, dünyan da oymuş..
*İnsan en çok kendine yalan söylüyormuş..
*Sevmek ve sevilmekten daha güzel bir şey yokmuş..
*En çabuk nefrete dönebilen şey aşkmış.
*Hiçbir şey vazgeçilmez değilmiş..
* istediklerini elde etmek yolunda hayal kırıklığı yaşamamak için, kendinden başka kimseye güvenmemek gerekiyormuş..
*insan diyaloglarının %85’i boşmuş…
*Yaşamın zorlukları ile baş ederken, mizahi bir bakış en iyi yardımcıymış..
*Her şeyi ve herkesi ciddiye almak, ancak takılıp kalmamak gerekiyormuş..
*Çıkış olmadığını düşündüğün zamanlarda bile, aslında tüm seçenekler önünde duruyormuş, görmüyormuşsun.
*Son değil, yol güzelmiş…
*Kendim hakkımdaki düşüncelerim, başkalarının benim hakkımdaki düşüncelerini oluşturuyormuş…
*Dünya benim etrafımda dönmüyormuş…
*Gerçek özgürlük korkulardan kurtulmakmış..
*Olgunlaşmak=anlamakmış…
*Başarısızlıklarıma da, başarılarım kadar sahip çıkmam gerekiyormuş..
*Güçsüz olduğunu kabul ettikçe güçleniyormuşsun.
*Herkes beni sevmese de olurmuş..
*Olmuyorsa ısrar etmemek lazımmış..
*Hayattaki vizyonunu hayallerin belirliyormuş..
*Bu hayatta benim dediğim hiç bir şey aslında benim değilmiş..